Snow Canyon State Park

Er is ook een fitnessruimte op de camping, maar ik denk dat ik dit keer maar oversla, Emi. Lichaamsbeweging krijgen we wel genoeg.

Vandaag staat het Snow Canyon State Park op het programma dat vaak als filmdecor is gebruikt. De naam heeft niets met sneeuw te maken, maar het park is genoemd naar twee mormoonse pioniers: de gebroeders Snow.

Het is maar een klein stukje rijden en we komen door zgn. ‘Garland-wijken’. Ze zijn omheind met muurtjes in Adobe stijl en er staan ook wat huizen in deze stijl (voor de fotografen: het heeft niets met photoshop te maken).

Al vroeg rijden we het park in en als eerste lopen we de Jenny trail. Een wandeling naar en door een smalle hoge slotcanyon. Erg mooi.

 

Dan rijden we verder en bij Pioneer Names lopen we een tweede trail. Wij onderweg maar zoeken naar bordjes met namen van pioniers.

Als we ongeveer driekwart van de wandeling erop hebben zitten, zien we ineens dat hoog in de rotswand een aantal namen staat.

We zien op twee plaatsen rotsklimmers in actie tegen de enorme rotswanden.

Voor 9.15 uur hebben we er al twee wandelingen opzitten. Omdat het nog vroeg is en deze eerste twee wandelingen aan de schaduwkant van de berg lagen, was het een waar genoegen.

Je ziet in dit park hoge rode en witte rotsen, versteende duinen en slapende vulkanen.
Ik maak nog een wandeling over de versteende duinen waar je o.a. een grandioos uitzicht op de lavaflow hebt. Henk zit intussen op een klapstoel in de schaduw van de camper.

Na het park gaan we nog even inkopen doen. Voornamelijk wat korte broeken en t-shirts ingeslagen, want de kleren vliegen er doorheen met dit weer.

Dan rijden we nog langs de bekende witte tempel die vlakbij de camping staat. We lopen er even omheen en maken foto’s. Alleen mormonen hebben er toegang, maar iedereen mag naar het visitor center voor informatie.

Terug op de camping was er een pion op onze plek neergezet waarop stond: place taken. Er zat ook een waterslang op de kraan aangesloten.

Henk heeft de boel naar de lege plaats naast ons verplaatst en hij was net bezig onze eigen water en elektriciteit aan te sluiten, toen er een camper aan kwam rijden. Bleek dat deze man degene die naast ons staat toevallig kent en die had gezegd dat hij wel naast hem kon komen staan omdat hij dacht dat wij al vertrokken waren. Wel brutaal om zomaar een plaats te claimen. Gelukkig waren wij als eerste terug en hebben we ons fijne plekje kunnen redden.
Als troost voor de mensen in Nederland: als we niet in het zwembad liggen, moeten wij ook binnen zitten vanwege het weer. Alleen heeft dat alles met airco te maken.