Cathedral Gorge State Park

Gisteravond heerlijk wezen eten bij Denny’s. De porties waren behoorlijk groot en omdat we niet alles opkonden, vroeg de serveerster of we een box wilden. Nee, natuurlijk niet, we hadden gisteren net allebei een nieuwe boks gekocht.

Tot nu toe hadden we hoofdzakelijk kale rots en woestijnlandschap gehad. Vandaag krijgen we met een wat groenere omgeving te maken. Omdat we eigenlijk verwend zijn met wat we tot nu toe gezien hebben en mede omdat we een lange weg af te leggen hebben, krijg je de neiging om het landschap saai te noemen. Maar het is eigenlijk best een mooi heuvelland, het is alleen niet spectaculair te noemen.
We komen door Dixi National Forest en we zien cowboys in pic-up trucs langskomen, de modernere, snellere versie van het paard.
Veel landbouw- en enkele veeteeltbedrijven passeren we voordat we Nevada weer inrijden.

We gaan naar het Cathedral Canyon State Park. Ik hoopte dat het ook de moeite waard zou zijn omdat we er een omweg van zo’n 90 mijl voor moeten maken. Maar die zorg had ik me kunnen besparen, het is een uniek park, wel weer met stenen, maar weer heel anders dan alle voorgaande.

Door wind-, vorst- en watererosie zijn er in het zachte gesteente veel unieke vormen ontstaan. Op veel plaatsen doen die vormen denken aan de ornamenten die je ziet bij grote kathedralen, hieraan heeft het park haar naam te danken.

We bezoeken de Caves Area. Er zijn hier geen grotten, zoals de naam suggereert, wel tref je hier veel smalle kloven aan die meestal niet breder zijn dan zo’n 60 centimeter. Sommige zijn tientallen meters diep en hebben verschillende aftakkingen, bij andere loop je al na een paar meter vast.

Het is erg leuk om naar eigen believen dit gebied en de canyons te verkennen.

De temperatuur is aangenaam, ongeveer 30 graden. Er steekt wel een harde (niet koude) wind op.

We rijden nog naar een paar uitkijkpunten die verderop liggen en maken ook daar nog twee wandelingetjes naar prachtige uitzichten.

Overnachten doen we in Cedar City in Utah.

Henk maakt spaghetti voor ons en ondanks de harde wind eten we die buiten aan onze picknicktafel op. Als ik de Parmesaanse kaas erop wil strooien, waait die er overheen naar ongeveer drie picknicktafels verderop. Ik lig in een deuk als Henk daarheen roept: ‘Wilt u ook Parmesaanse kaas? Komt eraan hoor’.

Als we na het eten en afwas weer buiten zitten, komen onze buurtjes even een babbeltje maken. Zij zijn met een soort alpenkreuzer, maar wel met airco er bovenop.
Als de buurman even later aan het timmeren is, denkt Henk dat hij de schilderijtjes aan het ophangen is.