Death Valley II

Nogmaals geplaatst, maar nu met foto's.

Waren we gisteren nog niet erg onder de indruk van Death Valley, vandaag is dat alleszins goedgemaakt.
Na een kort ritje rijden we Death Valley en daarna Californië in.
Onze eerste stop is bij Harmony Borax Works. Het is een oude zeepfabriek, dus toch weer een beetje ghost town-idee. We lopen er via een korte trail omheen.

Het is pas half 9 en al behoorlijk warm, dat belooft wat.
We rijden eerst naar het Visitor Center waar we onze Annual Pass halen, waarmee we alle National Parks kunnen bezoeken. We komen een bordje tegen dat we ons op 100 feet (ongeveer 30 meter) onder zeeniveau bevinden.
Zabriskie Point is onze volgende stop. Hier moeten we eerst een stukje omhoog lopen om bij het uitzichtspunt te komen. Je hebt er een adembenemend mooi uitzicht op een bijna onaards landschap van badlands, een soort versteende duinen.

De Dante’s View Road is een doodlopende weg die eindigt bij Dante’s View. Tijdens de laatste kilometers gaat de weg via een aantal haarspeldbochten steil omhoog. Auto’s die langer zijn dan 25 feet (de onze is 23) mogen hier niet naar boven.
Hier heb je een spectaculair uitzicht op de bergen en Badwater, het laagste punt van Death Valley en tevens van Amerika.

De temperatuur is hier aanmerkelijk aangenamer dan beneden en we maken een wandeling over Dante’s Ridge.

Dan dalen we weer af naar de hete dodenvallei, waar Death Valley beroemd om is en lopen een stukje de Golden Canyon in. Het is ons veel te warm om de hele trail te lopen. Er staat een windje, dat voelt als een föhn, maar dan op de warmste stand.
Een stuk verder rijden we een rondweg, Artist’s Drive, waar het lijkt dat iedereen zijn overgebleven potten verf er leeggegooid heeft. Wat een mooie kleuren!

Het is ook weer een zeer steil bochtig weggetje tussen de rotsen door, het lijkt wel of we op de kermis in de achtbaan zitten.

Onze laatste stop is bij Badwater Basin. Daar strekt zich een enorme zoutvlakte uit. Op een bord staat aangegeven dat het Badwater Basin zich op 85,5 meter beneden zeeniveau bevindt. Er is daar een aantal vlonders aangelegd, zodat je eenvoudig het gebied in kan lopen. Veel verder komen we danook niet. Het lijkt op een ijsbaan, maar veel koelte straalt het niet uit. In tegendeel, ik heb nog nooit zo’n warme buitentemperatuur meegemaakt. Het lijkt wel of je longen verschroeien als je ademhaalt. Dat moet in de zomermaanden helemaal niet te doen zijn.

We duiken gauw onze koele camper weer in en rijden na een hele poos het park weer uit en Nevada in.
We zoeken eerst de camping op die we uitgezocht hebben en bespreken er een plaats. Een grote camping met goede voorzieningen. De receptioniste denkt dat we op onze plaats geen internetontvangst zullen hebben. Dat is wel zo, maar helaas niet zo'n goede.
Dan gaan we een wandeling maken door de Wall Mart. Dat is beter te doen qua temperatuur.
Terug op de camping blijven we in de koele camper tot na zonsondergang om aan onze picknicktafel te eten.