Route 66

Vanochtend zijn we alweer heel vroeg wakker. Er staat nog steeds die harde wind. Na een poosje computeren, douchen, ontbijten, koffiedrinken, vertrekken we naar onze volgende bestemming. We rijden eerst naar Victorville, dat aan Historic Route 66 ligt. Hier willen we het Route 66 Museum bezoeken. Omdat we rijkelijk vroeg zijn, gaan we eerst wat van de omgeving bekijken. Het museum gaat om 10.00 uur open, maar wij arriveren er om 9.30 uur. De museumbaas komt er net aanrijden. Hij zegt dat de parkeerplaats van het museum eigenlijk aan de andere kant van het gebouw is, maar dat we de camper kunnen laten staan. Hij gaat via achterkant het museum binnen en zegt dat wij naar de voorkant kunnen lopen, dan laat hij ons er vast in. Wat aardig weer! Henk en ik hebben het museum dus het eerste half uur voor ons alleen. Na de bekende vraag: where are you from? Wordt ons gevraagd ons in te schrijven in het bezoekersboek en een speldje te prikken op de landkaart op de plek waar we vandaan komen. Dan lopen we er op ons gemakje rond en we vinden het net een verkleinde versie van het Oude Ambachtenmuseum in Terschuur.

Dan gaat het via de Historic Route 66, door het woestijnlandschap, verder naar Barstow. Onderweg zien we veel spookstadjes en in Oro Grande komt een man naar ons toe voor een praatje. Hij blijkt oorspronkelijk uit Duitsland te komen en als ik zeg dat we dan net zo goed Duits kunnen praten, schakelt hij meteen over op de Duitse taal. Hij spreekt trouwens accentloos Amerikaans, maar Duits met een Amerikaans accent. Hij vertelt ons het één en ander over de plaats. Voordat de snelweg er was, was dit een welvarend plaatsje (de naam zegt het al) maar nu is het bijna een spookstadje. Hij weet verder ook veel over de historie van de bekende weg en vertelt o.a. het in de bocht bij de volgende brug was, dat Sammy Davis jr. zijn oog verloor bij een auto-ongeluk. We gaan maar niet meer zoeken, dat heeft iemand anders na al die tijd vast wel gevonden…

Dan komen we bij de Bottle Ranch. Iets heel wonderlijks: Allemaal ‘bomen’, gemaakt van ijzeren staven, waaraan weer kleinere staafjes zitten met flessen eraan. Bovenop elke ‘boom’ staat een curiositeit. We hebben het al een paar keer op t.v. gezien bij programma’s over Route 66. Als we bij de ingang staan, komt de oude baas die alle kunstwerken heeft gecreëerd naar ons toe voor een praatje. We vertellen hem dat we hem van t.v. kennen, o.a. van het programma van Henry Coleman. Dat herinnert hij zich maar al te goed. We maken een foto van hem en daarna zegt hij dat hij een dutje gaat doen. Leuk dat we hem net nog even ontmoet hebben.

We lopen door de wirwar van glazen bomen en we ontdekken dat er veel (echte) vogeltjes hun toevlucht zoeken. Dan vervolgen we onze weg door de dorre onherbergzame natuur en komen tenslotte in Barstow waar we ons plekje voor de komende twee nachten opzoeken. Met een koffie op het vuistje gaan we lekker in het zonnetje voor ons kasteeltje zitten. We hebben uitzicht op de woestijn met de heuvels in de verte, niet gek. Alleen is het geluid van de snelweg hier goed te horen, maar je kunt niet alles hebben. Wij zijn er tevreden mee.