Rocky Mountains National Park

Het ritje naar het Rocky Mountains Np is maar kort. We rijden via de Fall River Entrance het park binnen en volgen de Trail Ridge Road die het park van oost naar west doorsnijdt en nog een stuk naar het zuiden gaat. Het is één van de hoogst gelegen parkwegen van Amerika.

De wind viel vanochtend wel mee, maar naarmate we hoger komen, wakkert deze weer flink aan. Er zijn veel uitzichtpunten. Ik trek eerst een vest en een paar viewpoints later ook nog een windjack.

In het begin denken we: nou, de gewone wegen hier in de buurt zijn niet minder mooi.

Maar als je boven de boomgrens komt, voel je je echt ‘on top of the world’.

Onderweg passeer je de Continental Divide en we passeren de sneeuwgrens. Het hoogste punt van de route ligt op 3.713 meter.

We bezoeken het Visitor Center en gaan weer verder. De weg gaat nu snel naar beneden en vest en jack gaan weer uit.

Ineens staat een hele horde auto’s stil en staan de mensen door verrekijkers te kijken en te fotograferen. Blijkt dat er een Eland met een jong te zien is.

Ruim 40 mijl voorbij het beginpunt van de route door het park rijden we het park weer uit.

Net buiten het park liggen drie grote meren. Aan de oostzijde van het Grand Lake maken we een wandeling naar de Adam Falls.

Je kunt de waterval eigenlijk niet zo goed zien omdat je er bovenop kijkt.

Het is daarna even zoeken naar de camping die we uitgezocht hadden, maar uiteindelijk vinden we hem. Een hele grote camping die ingesteld is op paardrijden en heeft een eigen manege.

Niet bepaald een geweldige plaats. We staan op een grote zandvlakte met wat schaarse begroeiing. Buiten zitten is er niet bij, want het zand waait om je oren. Alles ligt ook heel ver uit elkaar. Maar het is maar voor één nachtje.

Later gaat de wind iets liggen en kunnen we toch naar buiten, want het is prachtig, zonnig weer en rond de 30 graden.