We zijn daar over 5 dagen, hopelijk is het dan opgelost. Vaak is de weg door het park vanwege zijn hoge ligging gesloten door sneeuwval. Zul je meemaken dat het nu door brand afgesloten is. Spannend!
De weg
naar de Black Canyon, zoals hij hier genoemd wordt, klimt gestaag.
Het is het
op twee na kleinste National Park van Amerika.
Een van de steilste, donkerste
en meest ruige canyons is gevormd door de Gunnison River.
We rijden
de South Rim Road. De diverse ‘viewpoints’ zijn meestal op rotsuitsteeksels
gelegen en te bereiken via een wandeling.
Henk loopt
niet mee naar alle uitkijkplaatsen, maar ik ben altijd bang dat ik dan net het
mooiste mis en wandel trouw alle trails naar de uitzichten. En deze zijn zeer
indrukwekkend. Echt een heeeeeel diepe canyon.
Wat een
fantastisch park inderdaad Jaqueline.
We komen
door de historic town of Cimarron waar je op een platform nog een exemplaar van
een Denver&Rio Grande Railroad locomotief kunt zien. We zien echter alleen drie
half vergane wagons en dat was het.
Na
Cimarron rijden we door een canyon en dan arriveren we bij het Curecanti NRA.
Dit zijn drie reservoirs, genoemd naar de verschillende dammen van de Gunnison
River. Helaas is er weinig gelegenheid om te stoppen bij de mooiste uitzichten.
We zijn
dit keer op een senioren camping terecht gekomen, ja ja. Je kunt merken dat de
dame bij de receptie gewend is aan hardhorende oudere gasten, want ze schreeuwt
ons welkom en articuleert met haar mond alsof ze het tegen een paar doofstommen
heeft.
Later
wordt Henk aangesproken door één van de campinggasten om met z’n allen bij elkaar te
zitten voor een drankje, maar Henk wimpelt deze uitnodiging af omdat we net
gaan eten. We zien inderdaad een hele groep gasten met honden gezellig
bij elkaar zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten